من فريب خورده يک دشمن غدار هستم.

اما حال، آمده ام تا که فرياد زنم: من مال توام. بي عطر حضورت به خدا مي ميرم.

من غريبم.

به جز آغوش پر از مهر تو ماوايم نيست.

من به اين نکته يقين دارم و خوب مي دانم که درآن لحظه که گرگان هوس،

لاشه ي شهوت من را به طمع مي دزدند تا در آن ظلمت شبهاي گناه سير شوند،

چشمان پر از مهر تو دنبال من است.

تو مرا مي خواني تو که در ظلمت اين جمعيت سرد، در پي يافتنم مي آيي.

و چه بيچاره منم.

تا زماني که نفهميده ام گم شده ام بانگ زيباي تو قرباني آن زوزه مستانه شود.

و در آن لحظه که به خود آيم و دانم چه بلايي به سرم آمده است،

بي درنگ تو را مي خوانم.

آخر من به جز تو چه کسي را دارم؟ ( الهي من لي غيرک ) و تو را مي يابم.

به خيال اين که من تو را يافته ام. غافل از اينکه....